Pleisterplaats Belleville
Mensen die mij kennen weten dat mensenrechten en de vrijheid van het woord me zeer ter harte gaan. Als de mensheid niet meer dan een vlekje is in het bestaan van het heelal, dan is de vrijheid van meningsuiting een stipje in die vlek. Ben ik in een optimistische bui dan stel ik vast dat sinds ongeveer een eeuw sprake is van enige inspraak en democratie (kiesrecht), in werkelijkheid is die vrijheid nog steeds voor een merendeel van de mensheid ver te zoeken. Een treurige constatering, zeker omdat de nabije toekomst er niet florissant uitziet. De democratie is aan een terugtocht bezig, rechts-extreem denken in opkomst. Voeg daarbij de toenemende druk op milieu en klimaat en het noodscenario is geschreven.
De aanslag op Charlie Hebdo in januari 2015 vormde de directe aanleiding tot mijn roman Pleisterplaats Belleville. Gedreven door Je suis Charlie, de schreeuw om solidariteit, besloot ik een hommage aan de slachtoffers te schrijven, een monument voor de vrijheid van meningsuiting. Het pakte uiteindelijk anders uit. Pleisterplaats Belleville is het testimonium geworden van een mensenrechtenactivist die voelt dat de grond onder zijn voeten wegzakt en dat mensenrechten en de vrijheid van het woord steeds meer onder druk komen te staan, een verhaal over de hartstochtelijke liefde tussen twee mannen, over hoop en tegenspoed en de plicht tot bescherming van menselijke waardigheid, zoals ik schreef op de binnenflap van het boek.
Hoofdpersoon Paul Goedemond is een ongelooflijke optimist. Jarenlang reist hij gepassioneerd de wereld af om mensenrechtenactivisten te interviewen en ze een podium te bieden. Hij gelooft hartgrondig in de kracht van democratie en het vrije woord. Totdat in Istanbul de Turkse activiste Aysel waarmee hij zich sterk emotioneel verbonden voelt, wordt opgepakt en verdwijnt. Pogingen haar terug te vinden, lopen op niets uit. Ook in zijn persoonlijk leven blijven tegenslagen niet uit. John, zijn grote liefde, sterft na een ellendig ziekbed aan kanker. De treurnis om het verlies van zijn geliefde wordt verhevigd door de aanslag op Charlie Hebdo. Hij twijfelt aan het werk waar hij zich altijd met ziel en zaligheid voor heeft ingezet, en aan het belang van verdediging van mensenrechten. Paul raakt in een diepe depressie. Hij krijgt geen woord meer op papier. Op aandringen van zijn zus Martha vertrekt hij naar Parijs om weer op te krabbelen en zichzelf te hervinden. Dat lukt in eerste instantie nauwelijks. In een café ontmoet hij Barry, een Iraans-Amerikaanse fotograaf, die een dubbelleven leidt. Zijn aanwezigheid brengt nieuwe hoop. Maar niet voor lang.
